بیلیارد و یک سال دوری از آن
به نام خداوند جان و خرد
دوستان و همکاران عزیز
اینجانب کامبیز صنعتی، سالها در ورزش بیلیارد کشور مقدس ایران مشغولم.
از یک بازیکن ساده در سطح استان کرمان
تا قضاوت در مسابقات جهانی این رشته .
و از ریاست هیأت استان کرمان تا عضویت در هیأت رئیسۀ فدراسیون کشور.
با سه رئیس فدراسیون به صورت مشخص ظرف ۱۰ سال به عنوان مدیر مجموعۀ هیأت استان کرمان فعالیت داشتم.
سالهای متفاوت، با سلیقه های متفاوت تر.
قریب به یک سال است که به دلیل عدم هماهنگی با تفکرات و نگرش های مدیران ارشد فدراسیون، در کمال تأسف
از مجموعۀ بیلیارد کشور فاصله گرفته، عطای خدمت را به لقایش بخشیدم و تنها نظاره گر این آشفته بازار بوده ام.
اگر بخواهم منصفانه در باب ریاست فعلی فدراسیون نظر دهم و او را به آزمون انتقاد رصد کنم،
بی شک کارنامۀ او از دید من که سهمی غیر قابل انکار در مباحث آموزشی چه در قالب حضور در کمیتۀ آموزش، چه در قالب کارنامۀ آموزشی هیأت استان و چه در قالب تألیفاتی که در این باب انجام شد بگویم، قابل دفاع نیست.
به ایشان و عملکردش نمره ای قابل قبول نخواهم داد
و رسیدن به این نقطه از اواخر سال ۹۶ برای من و چندین رئیس هیأت دیگر در سایر استانها به یک امر مسلّم بدل شده بود که دیگر ادامۀ مسیر بیلیارد کشور با ریاست فعلی، منجر به هیچ اتفاق خوشایندی نخواهد بود.
به یاد دارم جمعی از خدمتگزاران صادق و واقعی این ورزش در مرداد ماه سال گذشته بر آن شدیم که با انتخابی شایسته مراتب حضور منطق، علم، شایستگی و تخصص را در ارکان فدراسیون فراهم آوریم
و این تصمیم می توانست با انتخاب رئیسی جدید برای فدراسیون محقق شود که متأسفانه با سوء استفادۀ بعضی افراد باعث حذف کاندیدای انتخابی گردید و ما در روزهای پایانی،
مجبور به انتخاب تنها کاندید موجود به غیر از ریاست وقت فدراسیونی شدیم که هم چند ماهی بود تاریخ ریاستش تمام شده بود؛ ولی رئیس هم بود؛ نامه ها را امضاء می کرد با عنوان ریاست و کاندید ریاست نیز بود.
تا در این گذار از ورزشی که جوانی مان را برای اعتلای آن گذاشته بودیم و شاهد نابودی هر روزه اش بوده ایم، حمایت کنیم.
ریاست مجمع انتخاباتی را یکی از صاحب منصبان وزارت ورزش به عهده داشتند
پس از رأی گیری خطاب به ریاست فدراسیون به وضوح اعلام کردند
اینکه ۱۴ هیأت استانی (بیش از ۵۰ درصد هیأت های استانی کشور که حق رأی دادن داشتند)،
نسبت به عملکرد شما اعتراض داشته و رأی نداده اند،
گویای این مطلب است که عملکرد شما نیاز به بازنگری دارد
و دستور دادند نسبت به تأمین نظر این هیأت های استانی اقدام شود.
اما ظاهراً ریاست فدراسیون فهمی از مدارا و مدیریتی صحیح نداشتند و کمر به دفع حداکثری مخالفین بسته بود.
بلافاصله از داخل همان مجمع انتخاباتی، شروع به حذف منتقدین کرد .
با فشار حداکثری به اداره ورزش و جوانان استان خراسان رضوی توانست آقای دکتر علیرضا دوانلو که مدیری توانمند، لایق و دلسوز بود را، پس یک ماه بدون هیچ دلیل قانع کننده ای و تنها به دلیل انتقاد عزل کند.
به یاد دارم تا شب قبل از مجمع از مجموع ۲۷ رأی موجود در نظرسنجی که کرده بودیم، ۲۱ رأی از آن ما بود.
همکاران دیروز که خلف وعده کردند و برخلاف تعهدی که داده بودند مردانه عمل نکردند، امروز شاهد گویای این عدم موفقیت و مدیریت هستند.
در استانی بازیکن تیم ملی اش محروم می شود و آن همکار هیچ سهمی را برای خود در تصمیم گیری و حق طلبی بازیکن محروم خود نمی بیند.
افتخار اخلاق ورزش اسنوکر،
آقای احسان حیدری نژاد را می گویم؛ به خاطر حق طلبی محروم شد.
رئیس هیأت استانش فقط نظاره گر است و این سرمایه در حال فرسایش.
نمونه ای دیگر حامد ذره دوست. سرنوشتی شبیه به او دارد و رئیس هیأت استانش نظاره گر.
از شیر مرد پاکت بیلیارد بگویم؛ آقای آرمین محمودی. او نیز اسیر چنین وضعیتی شده است.
اکرم محمدی، تنها بانوی مدال آور ایران. او نیز به چنین وضعیتی دچار شده است.
اسیر محرومیتی است که خود نمی داند مبتنی بر چه خطای مرتکب شده ای و چه حکمی است.
برخوردهای حذفی رئیس فدراسیون بیلیارد پیش از مجمع انتخاباتی و بلافاصله پس از آن،
باعث کناره گیری، عزل و حذف مدیران شایسته ای همچون
بیژن امجد رئیس کمیته داوران فدراسیون، علی کریمی رئیس کمیته بولینگ فدراسیون، آقای خشنودی رئیس کمیته بولس فدراسیون و… شد
و به عیان ثابت شد که رئیس به قیمت ماندنش تصمیم به نابودی و تخریب گرفته است.
احوال سایر ارکان فدراسیون بیلیارد، کمیته مسابقات بلاتکلیف در برگزاری لااقل رنکینگ های منظمی که در چند سال گذشته شاهد بودیم.
آن روزهایی که نیروهای متخصص بدون هیچ چشمداشتی برای برگزاری هرچه بهتر مسابقات تلاش می کردند.
در هر مصاحبه ای که از ریاست فدراسیون می بینیم، می شنویم یا می خوانیم،
اگر از ایشان سؤال شود که
عملکرد شما در فدراسیون بیلیارد،بولینگ وبولس طی این ۹ سال چه بوده است،
به کسب عناوین مختلف آسیایی و جهانی اشاره می کند.
آیا این مدال ها جزء از طریق چند بازیکن مشخص کسب شده اند؟
آیا پیشرفت بازیکنانی چون آقایان حسین وفایی، امیر سرخوش، سهیل واحدی، مهدی راسخی، علی پردل، احسان حیدری نژاد، سیاوش مزینانی، سپهر لبابی، نوید شفیعی، احمد مزاهدی، حسام پویان فر، علی روشنی کیا، ساسان لشکری و… جزء حاصل تلاش ها و برنامه ریزی های دورۀ ریاست جناب شعبانی فر است؟
آیا می توان تاریخ را سرپوش گذاشت؟
بیلیارد و یک سال دوری از آن
نویسنده:کامبیز صنعتی
ادامه مطلب در
http://kambizsanati.com/wp-admin/post.php?post=284&action=edit
مطالب مشابه در
http://www.kambizsanati.com
